Bir kitabın adı bu kadar mı kışkırtıcı olur? Mezarlarınıza Tüküreceğim, böyle. İlk kurşunu adıyla sıkan bir kitap. Boris Vian’ın, ilk kez 1946’da, Vernon Sullivan takma adıyla yayınladı bu kitabı ve Mezarlarınıza Tüküreceğim, üç yıl sonra ahlaki gerekçelerle yasaklandı.
Mezarlarınıza Tüküreceğim, müthiş sanatsal bir kitap değil. Hatta olay örgüsünden başka, bazı politik göndermeler dışında çok büyük bir zihinsel çabaya da dayanmıyor. Beyaz gibi görünen bir zenci olan Clem, çok yakışıklıdır ve ırkının bütün aşağılanmışlığını beyaz kadınlarla yatarak alma yoluna gider. Sonunda bu yol, onu bir cinayete ve polisten kaçmaya kadar götürür. Mezarlarınıza Tüküreceğim, polisiye unsurların ağır bastığı, “hafif” bir roman. Tabii bu kitap, sırf ırkçılık eleştirisi olarak algınabilir, ancak devrin ahlakçılığına karşı erotizmden hiç çekinmeden yararlanması, bunun sonuna kadar üstüne gitmesi de Vian için söylenecek olumlu birkaç cümlenin nedenidir.
Ancak tıpkı Beat kuşağı gibi, Boris de kelimelerle caz yapmanın derdinde. Bu roman, Vian’ın öteki ünlü romanları gibi, örneğin bir Pekin’de Sonbahar ya da Yüreksöken gibi hayali mekânlarda geçmiyor. Roman, dünyevi gerçekçiliğe çok yakın. Bu yüzden de verilmek istenen mesajlar çok açık veriliyor.
Ayrıca bu roman filme de alınmıştır. Vian, bu filmin galasında kaybeder hayatını.
Bendeki 89 basımı 'Tükürük'ün sonunda, küçükleri muzır neşriyattan koruma kurulunun kitap hakkındaki karar incelemesi var. sanırım yeni basımlarda bu yok. aslında kararda daha çok, tek bir karşı oy'un anlamı önemli. burada edebî metin nasıl olmalıdır gibi bir hafif başlık altında bayağı düşünce izlerine rastlanılıyor. ama sanırım yine Vian son cümlesiyle, sadece beyazlara değil, tüm insanlığa cevabını veriyor: '...pantolunun altından beliren kasıkları hafiften kabarıktı hâlâ.'
YanıtlaSil